Hatırlayın istedim!

Mehmet Güler

mehmet@kestelyore.com

     Sevgili okurlarım; YaÅŸam boyu  başımıza gelen olayların nedeninin, baÅŸka kiÅŸiler veya olaylar olduÄŸu kanısında olduÄŸumuz için, baÅŸka insanları sürekli suçlarız ve onları düşman ilan ederiz, asıl düşmanımızı göremediÄŸimiz için yaÅŸadığımız zorlukların üstesinden gelme konusunda da aciz kalırız  .

     Neden, asıl düşmanımızı göremiyoruz biliyor musunuz?

     Çünkü, biz o baÅŸ düşmana yenilmiÅŸ ve teslim olmuÅŸuz, o düşman ömür boyu bizi peÅŸinden sürüklüyor, ondan dolayı kendimize mutlu bir yaÅŸam kurma fırsatı hiç bir zaman bulamayız.

     Gazetenizin bu sayısında, yazı konusu ettiÄŸim bu büyük düşman sürekli savaÅŸmamız gerekli olan ÅŸey nefsimizdir. O nefis öyle bir kötü hastalıktır ki, kiÅŸinin kendisini ilah görmeye kadar götürür. “ben olmasam ülke batar”  fikrine kapılır, dünyada kedisinin bir baÅŸka eÅŸi benzeri olmadığını zanneder, kibrinden burnu bir karış havadadır. Yani kiÅŸi artık egosunun kölesidir .

     Kibir hastalığı öyle bir noktaya gelir ki, kimse ona en ufak bir eleÅŸtiri ve uyarıda bulunamaz, Allahtan baÅŸka herkesin kusuru olduÄŸunu düşünmez, kendini ilah yerine koyduÄŸunun farkına varmaz.

     Sözü uzatmaya gerek yok ne demek istediÄŸimi aÅŸağı yukarı hepiniz biliyorsunuz, ben sadece hatırlatayım dedim.

     “Deki, bende sizin gibi bir beÅŸerim.”