Kimlere Gazeteci denir, kimlere denmez..!

Ramazan Kestane

ramazan@kestelyore.com

     Öyle bir mesleğin içerisindeyiz ki, sürekli tartışma konusu oluyor.

     Günümüzde gazetecilik hem kolay, hem de çok zor bir meslek olduğundan, Gazetecilik sürekli tartışma konusu olmuştur.

     Eğer doğruları yazarsan vay haline, ya mahkeme salonlarındasın ya da ekonomik olarak zora girersin. O nedenle mutlaka ya kuvvetliden yana olup gemini yüzdüreceksin ya da bizim gibi zor koşullarda mesleği sürdüreceksin.

     Gazeteci kime denir?

     Ancak ne var ki son dönemde, göreceli bir konuma gelmiştir. Teoride ve pratikte mesleğe bakış açısı değişmektedir. Bu yaklaşıma karşın kuşkusuz her eline kâğıt kalem alan gazeteci değildir, her web sayfası kuran da gazeteci değildir, ya da gazetecilik mesleği yolgeçen hanı hiç değildir. Mektepli ya da alaylı olsun gazeteciliğe giden yol bilgi, birikim, yetenek, özveri, tutku, istek, aşk ve şevkle doludur. Bilgi birikimi olmayan, gazetecilik tutkusu bulunmayan gazetecilik denizinde yüzemez, yüzmeye kalksa bile boğulur, gider. Bunun örneklerini de, ilçemizde her seçim döneminde karşımıza çıkarılan, sonrasında sonuçları hüsran olanları defalarca gördük, yaşadık.

     Önümüzdeki Mayıs veya Haziran ayında erken bir genel seçim yaşayacağız, bakalım bu sefer hangi cengaverleri karşımıza çıkaracaklar gazeteci diye

     Katılımcı ve çoğulcu demokrasilerde yargı, yürütme ve yasama erklerinden sonra basın, dördüncü güç konumuna gelmiş, bu niteliği basına kamusal bir görev de yüklemiştir.

     Kime gazeteci denir; gazetecilik yapan kitle iletişim araçlarının haber üretiminde çalışan fikir işçilerine gazeteci denilmektedir.

     Esas işi olayları toplamak, yazmak ve yorumlamak olan kişiye gazeteci denir.

     Yukarda bahsettiğim gerekçeli dayanağı olan gazetecilikle ilgili düşüncelerimden hareketle; vatana ihaneti, hainliği, saygısızlığı, yalancılığı, gammazcılığı yandaşlığı,  provokatörlüğü ve de ağababalara şirin gözükmek için her fistanı giymeyi “Gazetecilik” ile karıştırmayın!

     Gazeteci deyince aklıma gelen ilk isim Yunan İşgalcilere ilk kurşunu atacak cesareti gösteren milli mücadelenin ateşini yakan ve şehit olan ahlaklı ve bağımsız gazeteci Hasan Tahsin’dir. O, kurşunla düşmanı vurmuş, kalemiyle halka doğruları anlatmıştı. Bugün ise gazetecilik kisvesi altında ne idüğü belirsiz kurşun kalemler, sahte deklanşörler her türlü yalan dolan işlerle kamuoyunda gazeteciliğin onurunu ve itibarını zedeliyor.

     Dile kolay bundan tam 35 yıl önce mesleğe başladığımda tanıştığım Öner Hatipoğlu, diye bir yazarımız vardı. Hiç unutmam şöyle demişti. “Haber yapmak için para alan gazeteci şerefsizdir”

     Yıllar geçtikçe adamın ne kadar haklı olduğunu anlıyoruz.

     35 yıl önceden görmüş, şimdiki dönekleri…

     Şimdikilerde, haber koşturma, araştırma, düşünce yazma yok.

     Sorsan 5N 1K nedir “duymadım” derler.

     Belediyeler göndersin haberi, biz noktasına virgülüne dokunmadan koyalım web sayfalarımıza, mamalanmaya bakalım mantığı var şimdikilerde.

      Kalemi çok keskin olmasına karşın, karakteri gayet zayıf kişilere gazeteci-yazar denemez.

      İşte böyle karakteri sıfır adamlar, kalemleri ne denli güçlü olsa da, gazeteci-yazar sayılamaz.

      Her devrin adamı fırdöndülere basın emekçisi demek caiz değildir.

     Kalemlerini satan, kiralayan kişiler kuşkusuz mesleklerinin yüz karalarıdır.

     Kalemi kuvvetli mesleğindeki çalışması, kıdemi yüksek sayılmasına karşın kapağı iktidarın yanına atanlar da mesleğin çirkin yüzleridir, sayfalarıdır. Bunlar gazetecilikten çok, yönetimin şaklabanlığını, dalkavukluğunu yapmayı yeğlerler.

     Mesleği amaç değil, varacakları yerde çabucak inebilecekleri bir araç olarak görüp kullananlar, sömürenler gazeteci mazeteci olamazlar.

     Demokrasiyi içine sindirememiş, gerici, zorba yönetimler için saray dalkavuklarının günümüzdeki yeni uzantıları maalesef her yerde olduğu gibi ilçemizde de bulunmaktadır. Bunlar mevcut yerel iktidarın besleme gazetecileridir.

     Kestel Belediyesi her ay binlerce lirayı bu gibi tiplere maalesef yedirmektedir.

     Yetim hakkı yediren, yetim hakkı yemekten memnun olan tipler.

     Bu kendisine gazeteciyim diyen yazar bozuntuları haktan ve halktan yana görünmeyi de pek sevmezler. Korkak, dönek, kaypak ve kişiliksizdirler. Meslek kazanında 40-50 yıl bile kaynasalar, gerçek gazeteci, yazar olamazlar.

     Gazeteci güçlüden değil, haklıdan doğrulardan yana taraftır!

     Güçlüye direnemezse özünü yitirir.

     Bir avuç kalsa da “palto değil kafa tutan” cesur gazetecileri saygıyla selamlıyorum.